#دیدگاه
با توجه به این که اصلی ترین وظیفه شوراهای اسلامی در شهرها انتخاب شهردار است، توجه اعضای محترم شوراهای اسلامی منتخب دوره ششم را به مطلب ذیل الذکر در خصوص انتخاب شهردارانی که شیوه های مدیریتی آنان گاهاً ضد توسعه و باعث توقف و ایستایی در شهر می شوند جلب می کنم.
? بررسی شهردارانی که شیوه های مدیریتی آنها ضد توسعه و باعث توقف و ایستایی است :
♦️ شهردار معامله گر و بی هویت
شهردارانی هستند که از سبک پوشش تا طرز سخن گفتن خود را با گفتمان دولت ها تنظیم می کنند و دوری و نزدیکی به گروه ها و افراد ذی نفوذ سیاسی را با شامه قوی خود می سنجند که چه زمانی راهنمای چپ و چه زمانی راهنمای راست را بفشارند.
این تیپ شهرداران از همه بیشتر تحول کشور را قفل می کنند. اخلاق، جوانمردی و پایبندی به قیود انسانی هرگز در قاموس این شهرداران جایگاهی ندارد. این ها را باید دلالان سیاسی و اقتصادی نامید. برای ایشان هرگز مهم نیست چه کسی در رأس کار باشد. مهم تارهای در هم تنیده ای هست که روی آن می غلطند و از منابع و مزایای دولتی و بیت المال ارتزاق می کنند. وقتی پای اصلاح طلبی در میان باشد، ژست اصلاح طلبی می گیرند و وقتی اصول‌گرایی روی بورس باشد، گوی سبقت را از اصول‌گرایان می ربایند.
پیش چشم این جماعت معامله گر، دغدغه های اخلاقی، ملی و میهنی، پیشرفت شهر، جوانمردی و وطن پرستی خنده‌دار ترین واژگان است.
?تنها دو چیز در نظر این شهرداران مقدس است: ما باشیم و منافع ما برقرار باشد!
♦️ شهردار پاره وقت و از راه دور
این دسته از شهرداران اگر چه به اسم شهردار تام و تمام یک سازمان هستند اما واقعیت چیز دیگری است. دو روز تدریس در دانشگاه، یک روز مشاور یک شرکت، دو روز سفر کاری! اینان سازمان خود را از راه دور اداره می کنند. این شهرداران سعی می کنند سازمان را با ساعات حضور خود تنظیم کنند.
♦️ شهردار قبیله ای و عشیره ای
این مشخصه همیشگی بسیاری از سازمان های دولتی و اجرایی در کشور ماست. شهرداری که فقط همشهری های خود را به کار می گمارد و امور عشیره خود را رتق و فتق می کند. این دسته شهرداران هیچ گونه درکی از نگاه ملی به مسائل ندارند. شهر و آینده شهر را در شهر یا روستا و زادگاه خود می بینند. وقتی با یک ارباب رجوع یا کارمند سازمان خود مواجه می شوند که در زمره همشهریانش نیست، گویی با یک بیگانه طرف هستند. ماحصل فامیل گرایی چیزی جز تضییع حقوق مردم و جلوگیری از شایسته سالاری نیست.
♦️ شهردار آکادمیک و غیر اجرایی
این قبیل شهرداران از مدیریت شهری فقط دانش آن را به ارث برده اند. شهردار دانشگاهی اما کم توان و غیر اجرایی! به همه چیز از منظر مسأله و موضوع پژوهشی نگاه می کند. سازمان را با کلاس درس اشتباه گرفته اند.
نمی دانند که منابع، زمان و انرژی در حدی نیست که به پای افکار و آرمان های انتزاعی آنها تلف شود. این شهرداران نمی دانند در کنار ارزشمندی نگاه پژوهشی به مسایل، سرعت عمل هم مهم است. این مدیران به اسم کار علمی، خواسته یا ناخواسته فرصت های طلایی توسعه را می سوزانند.
♦️ شهردار ترسو و مطیع
شهردارانی که می بینند و می‌دانند نتیجه تصمیم شورا ویا معاونین آن ها چقدر زیان بار است اما به دلیل شخصیت ضعیف و منفعل خود هرگز لب به نقد و نظر نمی گشایند.
♦️ شهردار انتخاباتی- تبلیغاتی
این شهرداران اساساً با هدف شرکت در انتخابات، وارد یک سازمان می شوند و تلاش می‌کنند محبوب دل ها شوند. تمام کارهایی که می کنند تبلیغاتی است. خوب کار می کنند که ر‌أی بیاورند. ضرر این شهرداران آن جایی است که تمام امکانات و منابع ملی در اختیار خود را ابزاری برای رسیدن به موقعیت بالاتر می‌پندارند. سازمان را به ستاد انتخاباتی خود تبدیل می کنند. مدیریت این ها بسیار بی ثبات، کوتاه مدت و زیان بار است.
♦️شهردار هزینه ساز
این دسته از شهرداران روی خطی از هزینه کار می کنند. وقتی میزان هزینه و نتیجه اقدامات آنها را بررسی می کنیم در می یابیم اگر همین برنامه به بخش خصوصی سپرده شده بود، با هزینه بسیار کم تر و با کیفیت بالاتر انجام می شد.
- نویسنده : غلامی
- منبع خبر : کاخک نیوز
